Flores adventures

Nu we weer terug zijn in de bewoonde wereld op Bali, weer een mogelijkheid om even een nieuw verslag te produceren. Zoals gezegd hebben we de laatste dagen doorgebracht op het eiland Flores, waar we zijn getrokken per luxe auto - uiteraard voor indonesische begrippen, een simpele gezinsjapanner dus. Het ding reed in ieder geval en tevens was er een chauffeur bijgeleverd, genaamd Gaby. Deze vriendelijke en bovendien engels sprekende jongeman zou ons over het eiland rijden en gidsen. Ook cruciale Nederlandse woorden heeft hij blijkbaar al een tijdje onder knie. Zo weet hij dat je niet altijd moet 'lanterfanten' en laat hij ons weten wanneer het 'lekker weertje' is.

Tot zover even een korte intro over onze metgezel, de reis begint in labuan bajo en zal ons over lange kronkelwegen en vele haarspeldbochten uiteindelijk in drie dagen naar het hoogtepunt van de tocht brengen: de kratermeren van de vulkaan Kelimutu. Gelukkig komen we er al snel achter dat Nederlandse invloeden ook tot aan Flores reikten, aangezien men hier niet vies is van goed geasfalteerde wegen. Dat rijdt wel zo lekker..
Al snel sommeert Gaby ons uit de auto te stappen voor een kleine wandeling naar een waterval. Hij trommelt 3 heren uit de bosjes langs de weg, die ons erheen zouden moeten gidsen. Al snel komen we erachter dat het een aardige jungle is, met redelijk lastige hellinkjes. Maargoed, so far so good, we laten ons niet kennen. De voorste man, met kapmes, ziet echter onze eerste tegenligger van betekenis over het hoofd. Ineens schuift er een donkere dikke slang langs onze voeten en Eef wil zo snel mogelijk in de armen van de gids rennen. Helaas is de arme man drie koppen kleiner, dus dat feest gaat aan zijn neus voorbij. Na even een paar seconden op adem komen gaan we weer vrolijk verder, terwijl de gids achteraan ons maant te stoppen. Terwijl we verschrikt om ons heen kijken waar slang nummer 2 zit verstopt, haalt de beste man alleen even rustig een bloedzuiger uit Dielis zn enkel. We zijn in ieder geval wakker en uiteindelijk blijkt de waterval gelukkig zeer de moeite waard te zijn. De rest van de dag zien we prachtige (spiderweb) rijstvelden en nog een aantal mooie vergezichten vanuit de bergen om tot slot aan te komen in Ruteng, waar we overnachten. Gaby tegen Dielis: You lucky man today, you only man in this accomodation, there are only women... We blijken in een klooster te slapen waar, jawel, enkel nonnen te vinden zijn. God heeft echter wel zijn prijs die dag, we moeten toch bijna twee ton roepies aftikken voor een klein nonnenhok. Maar de kamer is zonder meer bijzonder schoon en het is een prachtig complex met mooi uitzicht. De weergoden zijn de laatste dagen wel aan onze kant. Hoewel het 's avonds aardig tekeer gaat, is het overdag als we wat te bekijken of te doen hebben eigenlijk telkens droog en meestal zonnig. Dag 2 rijden we naar Bajawa, waar we onderweg stoppen voor een traditioneel dorpje en voor de hot springs, incl massagewaterval. Tijdens het rijden spijkeren we het NEderlands van Gaby nog een beetje bij, terwijl hij accuraat antwoord geeft op al onze vragen: 'Maybe yes, maybe no...', 'Maybe today, maybe tomorrow..' 'Sometimes, sometimes not. Maar deze blijft het leukste, na het geven van een cijfermatig antwoord: 'Maybe more, maybe less'. Gelukkig is Eef ook weer blij als Gaby even stopt voor een korte hereniging met familie: een groep kleine bavianen langs de weg. We komen ook nog langs een dorpje dat in de lokale alcoholbehoefte voorziet: de palmwijn, ofwel Arak. Deze wijn bestaat echter voor 60% uit alcohol, dus ons plan is om em dan maar in de mix te gooien met cola. Even kort het proces: elke familie daar langs de weg heeft zijn eigen kookpot. De oudste zoon klimt af en toe de boom in voor de vruchten, het sap wordt gekookt en het goedje wordt vervolgens via een buis opgevangen in een lege fles mineraalwater. Deze fles staat voor verkoop op een overdekte plank langs de weg, waar normaal gesproken ook de lege waterflessen gevuld met petrol te vinden zijn. Hoewel je op beide flessen waarschijnlijk je auto kunt laten rijden, is de Arak dus vooral het beste te drinken en dat voor slechts 2 euro de fles.
Aangekomen in Bajawa blijkt de wereld weer klein, als we onze oude Rotterdamse vrienden van de perama boottocht weer tegenkomen. Zij hebben na een paar dagen door dat reizen per bus en plaatselijk op zoek gaan naar gidsen of tourtjes best lastig is. Daarom hopen ze de laatste twee dagen met ons mee te kunnen, wat naast de gezelligheid ons weer wat financiele ruimte geeft. De derde dag is de langste rit, maar wederom een hele mooie, met panoramas van rijstterrassen, de ongerepte bergen, watervallen en noem maar op. Aan het einde van de dag bereiken we het dorpje Moni, dat aan de voet van de Kelimutu ligt. Helaas is het inmiddels behoorlijk bewolkt en is volgens Gaby beter om de volgende dag vroeg te gaan. Dan is het hopelijk weer helder en zie je meren bij zonsopgang. Vertrektijd 4 uur... Na een aantal arak-cola en een heerlijk diner bij de plaatselijke dorpsgek en zijn mooie koelkast (zou in Nederland nog niet eens doorgaan voor oud ijzer) moeten we uiteraard vroeg naar bed.. De volgende staat het geluk weer aan onze zijde, na een korte autorit en wandeling de vulkaan, bljikt het bijzonder helder te zijn en de meren dus goed zichtbaar. De ene is fel witblauw en de andere turqooise. Een derde meer is echter wel nog in nevelen gehuld. Heel bijzonder om te zien, de zwaveldampen zijn wat minder aangenaam. Al met al een bijzonder natuurfenomeen (de kleuren veranderen meestal per week, wat blijkbaar ook momenteel nog niet geheel verklaarbaar is).
Hierna weer onze spullen gepakt, gegeten en ons laten afzetten op het vliegveld in Ende, waar onze kist klaarstaat om naar Bali te vliegen!

Op Bali verblijven we nu in Ubud. Dit wat rustiger stadje ligt in het groene heuvelachtige binnenland. Hier zullen we de komende dagen vertoeven in een luxe villa met zwembad, eigen scooter, poolboy, tuinman, kok, maid en nog wat personeel. Dat hadden we wel verdiend na onze zware tocht op Flores. Zonder gekheid, we zijn zeer gelukkig dat we bijzonder gastvrij zijn ontvangen door Pauline (nicht van Eef) en Reinout, die hier een jaar op sabbatical zijn en werkelijk in een paradijsje zitten. Wij maken hier daarom dankbaar gebruik van het riante gastenverblijf. Vanuit dit huis gaan we omgeving bekijken met scooter, waarna we zondag richting de noordwestkust van bali gaan om al het moois daar te bekijken en hopelijk nog een duikje te wagen...

Tot snel weer!!!