Als twee Hindoes op een scooter scheuren over Bali
Door: Dielis en Evelien
Blijf op de hoogte en volg Dielis
27 Januari 2012 | Indonesië, Jogjakarta
Daar zijn we weer! Terug in de bewoonde wereld samen met 7 miljoen Indonesiers, in de stad Yogjakarta op Java om precies te zijn.
Gisteren zijn we hier vanuit Bali aangekomen en vandaag gelijk een tour gedaan naar de Borobudur (Buddhistische tempel) en de Prambanan (Hindu tempel). De bevolking op Java is overigens overwegend moslim, dus we kunnen weer volop genieten van het gebed dat vijf keer per dag uit de speakers schalt. De tempels waren overigens zeer indrukwekkend (ze hebben er meer dan 200 honderd jaar over gedaan, dus mag het ook wel) en bovendien was het achteraf erg lekker dat we al om 5.00 uur vertrokken, aangezien we op dit vroege tijdstip nog lekker door konden lopen. Daarnaast was het nu nog mogelijk om plaatjes te schieten zonder andere toeristen erop.
Het mooiste van dit verhaal gaat echter over de dagen hiervoor. Vanuit Ubud (Bali) hebben we namelijk een scooter gehuurd voor een 4 daagse trip over het noordwestelijke deel van Bali. De eerste dagen in Ubud hadden we, onervaren als we waren, gelukkig al enigszins kunnen oefenen met ons scheurijzer. De Indonesische verkeersregels hadden we inmiddels dus al onder knie. Naast het feit dat hier links gereden wordt, is het al snel duidelijk dat je als weggebruiker ten alle tijde moet kunnen inhalen. Als het niet rechtsom kan, dan maar linksom. Verder is een doorgetrokken streep (ook in de bocht) vooral bedoeld om overheen te rijden en in te halen en wat er ook gebeurt, vooral vrolijk blijven toeteren, dat is nuttig in elke situatie en hier nog mogelijk zonder boete.
Al toeterend en zigzaggend door het verkeer baanden we ons dus een weg over het meestal prachtige asfalt, waar zomaar ineens een gapend gat in kon zitten. De 120 km die de scooters hier standaard kunnen halen, hebben we dus maar niet proberen te bereiken om lanceringen te voorkomen.
Daarnaast mis je bij dergelijke snelheden natuurlijk al het moois wat onderweg voorbij komt. Zo hebben we stukken langs de zee, felgroene rijstterrassen, leuke dorpjes en door dichtbeboste bergen gereden. De eerste dag hebben we, na wat navigatieproblemen met de plaatselijke bevolking, de hoofdweg richting noorden uiteindelijk weten te bereiken. Een halve dag en een zere kont later kwamen we aan in Lovina. Onderweg komt er een mannetje naast ons rijden en enkele seconden later is onze overnachting ook weer geregeld. Toch mooi dat die Indonesiers nog zo aardig zijn tegen ons Hollanders na zo'n roemrucht verleden... Maarja er moet natuurlijk wel geld verdiend worden. Dat is ze inmiddels gelukkig wel duidelijk (alleen jammer dat corruptie daar ook onder valt, maar dat terzijde).
Lovina zelf valt echter tegen en we zijn blij als we de volgende dag richting Permuteran verder tuffen. Onderweg nog even langs een klein buddhistisch tempeltje in de bergen en stoppen voor een duik in de nabijgelegen hot springs om vervolgens te stoppen bij een Pura (hindu tempel) vlak voor Permuteran. Wegens het (chinees) nieuwjaar en de black moon wisselen deze dag tientallen families elkaar af om een offerceremonie uit te voeren. We besluiten om dit schouwspel van een afstandje te bekijken en al snel worden we naar voren gevraagd. Even later zitten we met bloemblaadjes tussen onze handen te bidden, krijgen we bak heilig water over ons heen en lopen we rond met rijstkorrels op ons voorhoofd... Grote winnaars van de ceremonie zijn overigens de makaken die zich tegoed doen aan alle offerlekkernijen. Maar al met al mooie figuren dus die Hindus en bovenal zeer vriendelijk.
Aangekomen in Permuteran informeren we voor de grap eens even naar de prijs bij een van de vele luxe resorts (Noord Bali is toeristisch nog relatief onderontwikkeld). Helaas is 125 per nacht nog iets boven ons budget. Even later stoppen we langs de weg bij een mooi bord van Tirta Sari bungalows waar 2 Balinese dames ons begroeten. Zonder al te veel hoop vragen we wat de goedkoopste kamer is, en het antwoord is: Ai tink toe-piptie (250.000 rupiah, iets meer dan 20 euro). Vervolgens lopen we door een paradijsje van een tuin met een aantal prachtige bungalows en hebben we de beste deal van de afgelopen maand te pakken. 's Avonds blijkt zelfs het eten verbluffend en balen we dat we de volgende dag eigenlijk weer verder moeten. Maar niet voordat we gaan duiken. Tenminste dat is de planning. Als we de volgende ochtend de lagune uitvaren op weg naar de divesite (het eiland Menjangan) blijken de golven te hoog en moeten we omkeren. Dit is een grote deceptie, maar gelukkig kunnen we de dag nog doorkomen met een uitgebreide Balinese massage.. De volgende dag besluiten we om toch nog te blijven en nog een poging te wagen. De golven zijn gaan liggen maar vroeg in de ochtend net voor vertrek begint de wind enorm aan te trekken en wordt de duik wederom gecancelled. Er zit niets anders op dan verder te scooteren (die avond moeten we terug zijn in Ubud om de scooter in te leveren en de volgende dag onze vlucht naar Java te halen). De mensen van de diveshop voelen zeer met ons mee. Na ons eerst al een fikse korting te hebben gegeven na de eerste dag, zijn ze zelfs bereid om bij terugkomst van Java aankomende zaterdag/zondag ons op te halen bij de ferry voor een laatste poging. Hopelijk gaat het over een paar dagen wel lukken!!!
Die dag racen we over de hoofdweg langs de kust richting Ubud, maar pakken we ook een deel door de binnenwegen in de bergen. De wind en wolken worden hoe hoger hoe angstaanjagender, dus de geplande route wordt veranderd in de snelst mogelijke weg weer naar beneden weg van het slechte weer.
Aan het eind van de middag rijden we nog langs de Pura Tanah Lot, een mooie tempel net in de zee tussen prachtige rotspartijen waar je bij laagtij naartoe kunt lopen. Helaas lopen er (wegens chinees nieuwjaar) duizenden andere toeristen rond, wat de charme van het hele hoogtepunt niet erg ten goede komt..
Uiteindelijk komen we met de meest gruwelijke beurse aars die we waarschijnlijk ooit gehad hebben aan in Ubud en is het tijd om te relaxen.
We moeten weer verder, we gaan even een filmpje pakken hier in de stad voor 2 ekkies...
Selamat tinggal!!!
Gisteren zijn we hier vanuit Bali aangekomen en vandaag gelijk een tour gedaan naar de Borobudur (Buddhistische tempel) en de Prambanan (Hindu tempel). De bevolking op Java is overigens overwegend moslim, dus we kunnen weer volop genieten van het gebed dat vijf keer per dag uit de speakers schalt. De tempels waren overigens zeer indrukwekkend (ze hebben er meer dan 200 honderd jaar over gedaan, dus mag het ook wel) en bovendien was het achteraf erg lekker dat we al om 5.00 uur vertrokken, aangezien we op dit vroege tijdstip nog lekker door konden lopen. Daarnaast was het nu nog mogelijk om plaatjes te schieten zonder andere toeristen erop.
Het mooiste van dit verhaal gaat echter over de dagen hiervoor. Vanuit Ubud (Bali) hebben we namelijk een scooter gehuurd voor een 4 daagse trip over het noordwestelijke deel van Bali. De eerste dagen in Ubud hadden we, onervaren als we waren, gelukkig al enigszins kunnen oefenen met ons scheurijzer. De Indonesische verkeersregels hadden we inmiddels dus al onder knie. Naast het feit dat hier links gereden wordt, is het al snel duidelijk dat je als weggebruiker ten alle tijde moet kunnen inhalen. Als het niet rechtsom kan, dan maar linksom. Verder is een doorgetrokken streep (ook in de bocht) vooral bedoeld om overheen te rijden en in te halen en wat er ook gebeurt, vooral vrolijk blijven toeteren, dat is nuttig in elke situatie en hier nog mogelijk zonder boete.
Al toeterend en zigzaggend door het verkeer baanden we ons dus een weg over het meestal prachtige asfalt, waar zomaar ineens een gapend gat in kon zitten. De 120 km die de scooters hier standaard kunnen halen, hebben we dus maar niet proberen te bereiken om lanceringen te voorkomen.
Daarnaast mis je bij dergelijke snelheden natuurlijk al het moois wat onderweg voorbij komt. Zo hebben we stukken langs de zee, felgroene rijstterrassen, leuke dorpjes en door dichtbeboste bergen gereden. De eerste dag hebben we, na wat navigatieproblemen met de plaatselijke bevolking, de hoofdweg richting noorden uiteindelijk weten te bereiken. Een halve dag en een zere kont later kwamen we aan in Lovina. Onderweg komt er een mannetje naast ons rijden en enkele seconden later is onze overnachting ook weer geregeld. Toch mooi dat die Indonesiers nog zo aardig zijn tegen ons Hollanders na zo'n roemrucht verleden... Maarja er moet natuurlijk wel geld verdiend worden. Dat is ze inmiddels gelukkig wel duidelijk (alleen jammer dat corruptie daar ook onder valt, maar dat terzijde).
Lovina zelf valt echter tegen en we zijn blij als we de volgende dag richting Permuteran verder tuffen. Onderweg nog even langs een klein buddhistisch tempeltje in de bergen en stoppen voor een duik in de nabijgelegen hot springs om vervolgens te stoppen bij een Pura (hindu tempel) vlak voor Permuteran. Wegens het (chinees) nieuwjaar en de black moon wisselen deze dag tientallen families elkaar af om een offerceremonie uit te voeren. We besluiten om dit schouwspel van een afstandje te bekijken en al snel worden we naar voren gevraagd. Even later zitten we met bloemblaadjes tussen onze handen te bidden, krijgen we bak heilig water over ons heen en lopen we rond met rijstkorrels op ons voorhoofd... Grote winnaars van de ceremonie zijn overigens de makaken die zich tegoed doen aan alle offerlekkernijen. Maar al met al mooie figuren dus die Hindus en bovenal zeer vriendelijk.
Aangekomen in Permuteran informeren we voor de grap eens even naar de prijs bij een van de vele luxe resorts (Noord Bali is toeristisch nog relatief onderontwikkeld). Helaas is 125 per nacht nog iets boven ons budget. Even later stoppen we langs de weg bij een mooi bord van Tirta Sari bungalows waar 2 Balinese dames ons begroeten. Zonder al te veel hoop vragen we wat de goedkoopste kamer is, en het antwoord is: Ai tink toe-piptie (250.000 rupiah, iets meer dan 20 euro). Vervolgens lopen we door een paradijsje van een tuin met een aantal prachtige bungalows en hebben we de beste deal van de afgelopen maand te pakken. 's Avonds blijkt zelfs het eten verbluffend en balen we dat we de volgende dag eigenlijk weer verder moeten. Maar niet voordat we gaan duiken. Tenminste dat is de planning. Als we de volgende ochtend de lagune uitvaren op weg naar de divesite (het eiland Menjangan) blijken de golven te hoog en moeten we omkeren. Dit is een grote deceptie, maar gelukkig kunnen we de dag nog doorkomen met een uitgebreide Balinese massage.. De volgende dag besluiten we om toch nog te blijven en nog een poging te wagen. De golven zijn gaan liggen maar vroeg in de ochtend net voor vertrek begint de wind enorm aan te trekken en wordt de duik wederom gecancelled. Er zit niets anders op dan verder te scooteren (die avond moeten we terug zijn in Ubud om de scooter in te leveren en de volgende dag onze vlucht naar Java te halen). De mensen van de diveshop voelen zeer met ons mee. Na ons eerst al een fikse korting te hebben gegeven na de eerste dag, zijn ze zelfs bereid om bij terugkomst van Java aankomende zaterdag/zondag ons op te halen bij de ferry voor een laatste poging. Hopelijk gaat het over een paar dagen wel lukken!!!
Die dag racen we over de hoofdweg langs de kust richting Ubud, maar pakken we ook een deel door de binnenwegen in de bergen. De wind en wolken worden hoe hoger hoe angstaanjagender, dus de geplande route wordt veranderd in de snelst mogelijke weg weer naar beneden weg van het slechte weer.
Aan het eind van de middag rijden we nog langs de Pura Tanah Lot, een mooie tempel net in de zee tussen prachtige rotspartijen waar je bij laagtij naartoe kunt lopen. Helaas lopen er (wegens chinees nieuwjaar) duizenden andere toeristen rond, wat de charme van het hele hoogtepunt niet erg ten goede komt..
Uiteindelijk komen we met de meest gruwelijke beurse aars die we waarschijnlijk ooit gehad hebben aan in Ubud en is het tijd om te relaxen.
We moeten weer verder, we gaan even een filmpje pakken hier in de stad voor 2 ekkies...
Selamat tinggal!!!
-
28 Januari 2012 - 13:49
Myrthe:
Leuk verhaal!! Heerlijk...strand, resorts en massages...i'm jealous!! Geniet ervan....Liefs -
29 Januari 2012 - 11:25
Sonja:
Klinkt idd superleuk! Wat een heerlijke tijd hebben jullie daar! Klinkt vaak vergelijkbaar met Maleisië, dus ik kan me voostellen dat jullie enorm aan het genieten zijn! Goede reis naar Australië!
Xx Son -
29 Januari 2012 - 12:57
Marry Van Der Vlist:
Net al jullie verslagen gelezen, wat fantastisch zo'n mooie reis te maken. Veel plezier en mooie momenten wens ik jullie op de verdere reis en kijk uit naar het volgende verslag. -
29 Januari 2012 - 13:41
Marjolijn:
Hahaha, heerlijk geschreven weer! Ben heel benieuwd naar de foto's van de tour! X Marjolijn -
29 Januari 2012 - 19:46
RemcoMirjam:
Wat een mooie avonturen! Wij zijn zo jaloers ;)! Jullie schrijven leuk! Geniet ervan! X -
30 Januari 2012 - 12:12
Nathan:
Ha!!!
Leuke verhalen en mooie foto's, ik zal het trouw blijven volgen!!
xx -
30 Januari 2012 - 18:04
De Jonkertjes:
Hallo,
Wat een verhaal dat wij weer te lezen hadden, maar oh zo herkenbaar.
Wij zjn op verschillende plaatsen geweest, die jullie ook bezocht hebben. Dus sweet memories voor ons.
2x Indonesie gedaan, 1x met reisgezelschap en de 2de keer toen Maureen in Yoga haar stage deed en wij er prive met Denise heen zijn geweest. De tempel Tanah Lot vonden wij ook fasinerend, alleen bij ons was er niet zoveel bezoek, dus geen feestdag! Geniet van het zonnetje daar, want hier is het flink koud.
Dat zal tegenvallen zijn voor jullie bij terugkomst.
De familie Pardoen is wel weer reislustig. Jij weg, direct Myrthe weer. Wat een geweldig leven is dit toch?
Lieve groetjes en genietse, |Hanny en Ed -
31 Januari 2012 - 19:10
Hilde:
Wat klinkt dat allemaal weer super leuk!! Fijn om te horen dat het goed gaat! Enjoy! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
